George Francis Lyon, la vojaĝanto, pri kiu ni nun zorgas, estis komisiita de la anglaj minaj kompanioj de Real del Monte kaj Bolaños fari laboran kaj esploran vojaĝon al nia lando.
Lyon forlasis Anglujon la 8-an de januaro 1826 kaj alvenis al Tampico la 10-an de marto. La planita itinero estis de Puerto Jaibo al San Luis Potosí, Zacatecas, Gvadalaharo, Valadolido (Morelia), Meksikurbo, la nuna ŝtato hidalgo, Jalapa kaj fine Veracruz, la haveno kie ĝi enŝipiĝis la 4-an de decembro, samjare. Trapasinte Novjorkon, la ŝipo ruiniĝis kaj Lyon sukcesis ŝpari nur kelkajn aferojn, inkluzive ĉi tiun gazeton; ĝi finfine atingis Anglion kaj publikigis ĝin en 1828.
LA BONA KAJ MALBONA
Laŭ sia tempo, Lyon havas sociajn opiniojn tre anglajn kaj tre siatempajn; iuj el ili estas inter ĝenaj kaj amuzaj: “Kiam virinoj rajtas okupi sian taŭgan lokon en la socio; kiam knabinoj estas malhelpitaj ludi sur la stratoj, aŭ kun malpuraj homoj agantaj kiel kuiristoj; kaj kiam la uzo de korsetoj, (!) kaj bankuvoj estas enkondukita, kaj cigaredoj estas malpermesitaj al la pli malforta sekso, viraj moroj radikale ŝanĝiĝos. "
"Inter la grandaj publikaj konstruaĵoj (de San Luis Potosí) estas tre sana por enfermi ribelemajn virinojn (ĵaluzajn patrojn aŭ edzojn, kiuj ĝuas la privilegion enfermi siajn filinojn kaj edzinojn!). La eklezio ligita al ĉi tiu gardisto de virta konstruado estas tre malhela kaj malgaja. "
Kompreneble la kreolinoj ne estis liaj plej ŝatataj: “Estus tre malfacile, eĉ en ĉi tiu universale letargia lando, trovi pli indiferentan, senokupan kaj dormeman homgrupon ol tiu de Pánuco, kiu plejparte estas kreola. Ĉirkaŭitaj de tero kapabla al la plej bona kultivado, loĝanta en rivero plena de la plej bonaj fiŝoj, ili havas apenaŭ legomon, kaj malofte alian manĝaĵon ol maizaj omletoj, kaj foje iomete intermitajn. Dormetoj ŝajnas daŭri duonan tagon, kaj eĉ paroli estas penado por ĉi tiu pigra raso. "
KONVERTITAJ OPINIOJ
Paro da citaĵoj el Liono montras, ke niaj homoj estas tre bonkondutaj aŭ ke la angla tre malbone kondutas: "Mi akompanis miajn gastigantojn kaj iliajn edzinojn al la teatro (en Gvadalaharo), kiu tre plaĉis al mi. Ĝi estis bonorde aranĝita kaj ornamita, kaj la kestojn okupis sinjorinoj sufiĉe vestitaj laŭ la modo de Francio kaj Anglujo; do, se ne estus tio, ke ĉiuj fumis, kaj pro la silento kaj bona konduto de la malalta klaso de la publiko, mi preskaŭ povus imagi min trovi en Anglujo. "
“Tridek mil dolaroj elspeziĝis por ĉi tiu festivalo por raketoj kaj spektakloj, dum ruinigita moleo, faligitaj baterioj, nereparitaj publikaj konstruaĵoj kaj senpagaj trupoj parolis pri la malriĉeco de la ŝtato. Sed la bonaj homoj de Vera Cruz, kaj efektive ĉiuj meksikanoj, precipe amaj spektakloj; kaj mi devas konfesi, ke ili estas la plej bonorda kaj bonkonduta homamaso, kiun mi vidis dum ĉi tiu speco de okazo. "
Kvankam Liono esprimas facilecon rilate al la indiĝenaj meksikanoj ("ĉi tiuj malriĉuloj estas simpla kaj eĉ malbela raso, kaj plejparte malbone formitaj, kies mallerteco pliigas la kutimon marŝi per la fingroj internen" ), ankaŭ havas agnoskojn menciindajn: "La indianoj vendas malgrandajn ludilojn kaj korbojn, faritajn kun granda lerteco, kaj la lignokarboj, atendante siajn klientojn, amuzas sin ĉizante malgrandajn figurojn de birdoj kaj aliaj bestoj sur la varoj. Kion vi vendas. La eltrovemo de la plej malalta klaso en Meksiko estas vere eksterordinara. La lepruloj (sic) faras belajn figurojn de sapo, vakso, la kerno de iuj arboj, ligno, osto kaj aliaj materialoj. "
“La proverba honesteco de la meksikaj mulistoj estas senegala ĝis nun; kaj kun tre malmultaj esceptoj, ĝi eltenis la provon de la lastatempaj tumultoj. Mi konfesas, ke el ĉiuj indiĝenoj en Meksiko, la mulistoj estas miaj plej ŝatataj. Mi ĉiam trovis ilin atentemaj, tre ĝentilaj, helpemaj, gajaj kaj tute honestaj; kaj ilia stato en ĉi tiu lasta aspekto povas esti pli bone taksata sciante la fakton, ke miloj kaj eĉ milionoj da dolaroj estis ofte konfiditaj al ili, kaj ke ili multfoje defendis, riskante sian vivon, kontraŭ tiuj ŝtelistoj. ... La lastaj en la socia listo estas la malriĉaj indianoj, milda, pacienca kaj malestimata raso, kiuj kun korinklino kapablas ricevi la plej bonajn instruojn. "
Estas tre interese konstati, ke tio, kion Lyon observis en 1826, ankoraŭ validas en 1986: "La Huichols estas fakte la solaj homoj, kiuj ankoraŭ vivas tute alie ol tiuj ĉirkaŭ ili, protektante sian propran lingvon." kaj diligente kontraŭstarante ĉiujn klopodojn de ĝiaj konkerantoj. "
LA MORTO DE INFANO
La malsama religia formacio, kiun Lyon faris, mirigis lin pri iuj kutimoj de nia urbo. Tiel okazis ĉe la entombigo de infano, kiu ĝis nun daŭre similas al "festoj" en multaj kamparaj regionoj de Meksiko: "Aŭskultante muzikon nokte (en Tula, Tamps.) Mi trovis homamason kun juna virino. virino portanta sur la kapon malgrandan mortintan infanon, vestitan per koloraj paperoj aranĝitaj en la formo de tuniko, kaj ligitan al tabulo kun blanka naztuko. Ĉirkaŭ la korpo ili metis abundegon da floroj; la vizaĝo estis malkovrita kaj la manetoj ligitaj, kiel en preĝo. Violonisto kaj viro, kiu ludis gitaron, akompanis la grupon ĝis la pordo de la preĝejo; kaj la patrino enirinte kelkajn minutojn, ŝi aperis denove kun sia infano kaj ili foriris kun siaj amikoj al la tombejo. La patro de la knabo sekvis pli malantaŭen kun alia viro, kiu helpis lin per ligna torĉo ŝaltita por lanĉi manajn raketojn, tiajn li portis grandan faskon sub la brakon. La ceremonio ĝojis kaj ĝojis, ĉar ĉiuj infanoj, kiuj mortas junaj, devas eskapi el purgatorio kaj fariĝi "anĝeletoj" tuj. Mi informiĝis, ke la entombigon sekvos fandango, kiel signo de ĝojo, ke la bebo estis prenita el ĉi tiu mondo. "
En lia malemo al katolikismo, li faras escepton: "La kompatindaj monasoj de Gvadalupo estas tre stoika raso, kaj mi kredas, ke ili ne estu klasifikataj kiel la aro de maldiligentaj homoj, kiuj nutras sin sen utileco en la publiko en Meksiko. Ili vere vivas en la tuta malriĉeco, kiun preskribas ilia ĵuro, kaj ilia tuta vivo estas dediĉita al memvola sufero. Ili havas neniujn personajn posedaĵojn krom kruda griza lana robo, kiu ne estas ŝanĝita ĝis ĝi estas portita, kaj kiu, akirinte la odoron de sankteco, estas tiam vendata kontraŭ dudek aŭ tridek dolaroj por servi kiel kadavrejo fervorulo, kiu supozas, ke li povas ŝteliri en la ĉielon kun tia sankta envolvaĵo. "
LA GUAJOLOTE DANCAS
Mi ne surprizus min, se la jena kutimo ankoraŭ konserviĝus, pripensinte -kiel mi faris- la dancistojn de Chalma: En Gvadalaharo “ni iom haltis ĉe la kapelo San Gonzalo de Amarante, pli konata per la nomo de El Bailando. Ĉi tie mi bonŝancis trovi tri maljunulinojn preĝantajn rapide, kaj dancante tre serioze samtempe antaŭ la bildo de la sanktulo, kiu estas famkonata pro siaj miraklaj kuracoj de "malvarmo kaj febro". Ĉi tiuj gravuloj kaj respektindaj roluloj, kiuj ŝvitis abunde el ĉiu poro, elektis la dancon, kiu estas bone konata en la lando de la Guajolote aŭ danco de Turkujo, pro sia simileco en graco kaj digno al la plaĉa pasio, kiun faras ĉi tiuj imponaj birdoj.
“Propeto, aŭ pli ĝuste la individua potenco de la sanktulo, ĉar la sanktuloj en Meksiko plej ofte preferas la Diecon, estas tre establita. Li mem ricevas, kiel dankoferon, vaksan kruron, brakon aŭ iun ajn alian parton de la miniatura korpo, kiu troviĝas pendanta kun centoj da aliaj en granda enkadrigita pentraĵo sur unu flanko de la kapelo, dum la Kontraŭa muro estas kovrita per malgrandaj oleo-pentradoj, kie elstaras la mirakloj faritaj de tiuj, kiuj tiel povus doni tiajn atestojn pri sindediĉo; sed ĉi tiu fetiĉa idolo falas en arkaikiĝon. "
Kompreneble Lyon eraris, ĉar la kutimo de "mirakloj" sur altaroj de famaj sanktuloj estas ankoraŭ moda.
Aliaj kutimoj, aliflanke, klare emas malaperi: "Evangeliistoj (aŭ skribistoj) praktikas sian alvokiĝon kiel publikaj skribistoj. Mi vidis ĉirkaŭ dekduon de ĉi tiuj viroj sidantaj en diversaj anguloj proksime al la pordoj de la butikoj, okupataj skribante per plumoj sub la diktado de iliaj klientoj. Plej multaj el ili, kiel facile videblas, verkis pri diversaj temoj: iuj pritraktis aferojn, dum aliaj, kiel evidentiĝis el la trapikitaj koroj ĉe la supro de la gazeto, transskribis la delikatajn sentojn de la juna viro aŭ virino, kiu li kaŭris apud ŝi. Mi rigardis super mia ŝultro multajn el ĉi tiuj helpemaj skribistoj, kiuj sidis kun sia papero sur tabulo, kiu kuŝis sur iliaj genuoj, kaj mi ne vidis iun, kiu skribis malbone aŭ havis malbonan manskribon. "
NEĜO KAJ NEĝo
Aliaj kuirartaj kutimoj - feliĉe ili konserviĝas, kvankam la krudaĵo nun havas tre malsaman originon: "Dum miaj promenadoj mi tre ĝuis la glaciaĵojn, kiuj ĉi tie (en Morelia) estas tre bonaj, ricevante la frostan neĝon de la monto San Andreo, tiu, kiu provizas ĉiujn glaciaĵojn per ŝia vintra ĉapelo. "
"Ĉi tiu estis la plej delikata lakto kaj citrona glaciaĵo (en Jalapa), por kiu la neĝo estas alportita de Perote komence de la jaro, kaj aŭtune, de Orizaba." Kompreneble Lyon rilatas al la samnoma vulkano. Kaj rilate neĝon, mi devas rimarki, ke nuntempe senarbarigo tre strangigas tion, kion ĉi tiu angla vojaĝanto rimarkis: Nevado de Toluca neĝis la 27-an de septembro, kaj Malinche la 25-an de oktobro; nuntempe, se ili estus en januaro.
Kaj irante en la saman branĉon de dolĉaĵoj - de glaciaĵo ĝis maĉgumo, mi devas konfesi, ke mi surpriziĝis eksciante, ke virinoj en Jalapa jam maĉas ilin: virinoj, kial aŭ por kio, mi ne sciis. Ĝi konsistas el speco de argilo knedita en malgrandajn kukojn, aŭ bestajn figurojn, kun speco de vakso, kiun elspiras arboj. " Ni jam sciis, ke maĉgumo estas la suko de la sapodilo, sed nun ni scias, ke la usonanoj ne estas la pioniroj uzante ĝin por tiu malbelega kutimo.
INTERESO EN LA PREHISPANIA
Lyon provizas al ni diversajn datumojn pri prehispanidaj restaĵoj, kiujn mi ne devas neglekti. Iuj probable estas senokupaj, aliaj povus esti nova indico: "Mi eksciis, ke en ranĉo nomata Calondras, ĉirkaŭ naŭ ligoj (de Pánuco), estas iuj tre interesaj malnovaj objektoj, situantaj flanke de monteto kovrita de sovaĝaj arboj ... la ĉefa estas granda ĉambro kiel forno, sur kies planko troviĝis granda nombro da plataj ŝtonoj, similaj al tiuj uzataj de virinoj por mueli maizon, kaj estas ankoraŭ haveblaj hodiaŭ. Ĉi tiuj ŝtonoj, kiel multaj aliaj fortikaj mebloj, forigitaj antaŭ longe, estas konsiderataj deponitaj en la kaverno dum iu flugo de la indianoj. "
"Mi malkovris (en San-Juano, Huasteca potosina) neperfektan skulptaĵon, kun malproksima simileco al frontfiguro kun la figuro de leono, de ŝipo, kaj mi aŭdis, ke estas iuj pli en antikva urbo, distancigita de kelkaj ligoj," Quaí-a-lam. "
“Ni alteriĝis en Tamanti por aĉeti lakton kaj duonon de ŝtona diino, pri kiu mi aŭdis en Pánuco, kio estis peza ŝarĝo por la kvar viroj, kiuj portis ŝin al la kanuo. La peco nun havas la honoron esti miksita kun iuj egiptaj idoloj en la Muzeo Ashmolean en Oksfordo. "
“Proksime de vilaĝo nomata San Martín, situanta longtaga vojaĝo tra la montoj suden (de Bolaños, Jal.), Oni diras, ke estas kaverno, kiu enhavas plurajn ŝtonajn figurojn aŭ idolojn; Kaj se mi estintus la majstro de mia tempo, mi certe vizitus lokon, pri kiu la indiĝenoj ankoraŭ parolas kun tia intereso. La solaj antikvaĵoj, kiujn mi povis akiri en Bolaños, ofertante kompensojn, estis tri tre bonaj ŝtonaj kojnoj aŭ bazaltaj hakiloj; Kaj kiam oni eksciis, ke mi aĉetas kuriozaĵojn, viro venis por informi min, ke post longa taga vojaĝo troveblas 'ostoj de la nacianoj', pri kiuj li promesis alporti iujn, se mi provizos al ili mulojn, ĉar ilia grandeco estis tre granda. granda. "
UNU SURPRIZO POST ALIA
El la diversaj minindustriaj bienoj, kiujn Lyon vizitis, kelkaj bildoj elstaras. La nuna "fantoma" urbo Bolaños jam estis tia en 1826: "La hodiaŭ malabunde loĝata urbo havas la aspekton de iam esti unuaklasa: la ruinoj aŭ duonkonstruaĵoj de belegaj preĝejoj kaj belaj grejsaj konstruaĵoj ne egalas al tiujn, kiujn mi vidis ĝis nun. En la loko ne estis eĉ unu ŝlima kabano aŭ barako: ĉiuj domoj estis konstruitaj el supera ŝtono; kaj la publikaj konstruaĵoj nun malplenaj, la ruinoj de la grandegaj arĝentaj bienoj kaj aliaj establoj ligitaj al la minoj, ĉiuj parolis pri grandegaj riĉaĵoj kaj grandiozeco, kiuj devis regi en ĉi tiu nun kvieta kaj emerita loko. "
Feliĉe, preskaŭ nenio ŝanĝiĝis en ĉi tiu alia mirinda loko: "Real del Monte ja estas tre bela loko, kaj la valo aŭ interkrutejo, kiu etendiĝas norde de la urbo, estas simple superba. La rapida torento de montoj fluas super ĝin en la malglatan kaj ŝtonan kanalon kaj de la bordoj al la pinto de la altaj montoj, kiuj limas ĝin tre proksime, estas densa arbaro de okotoj aŭ pinoj, kverko kaj abio. Apenaŭ estos angulo en ĉi tiu etendaĵo, kiu ne indas la penikon de artisto. La diversaj nuancoj de la riĉa foliaro, la pitoreskaj pontoj, la krutaj rokoj, la bone loĝataj vojoj, praktikitaj en la porfiraj rokoj, kun la ĉiam variaj kurboj kaj saltoj de la torento, havas novecon kaj ĉarmon malmulte egalan. "
La grafo de Regla estis gastiganto al Lyon, sed tio ne savis lin de ĝiaj kritikoj: "La grafo loĝis- en unuetaĝa domo (San Miguel, Regla) duone kaduka, malbone meblita kaj ne tre komforta; ĉiuj ĉambroj donas al malgranda korto en la centro, senigante sin de la avantaĝo de bela vido. La posedantoj de la plej granda kaj plej bela bieno, kiu gajnas al ili enspezon de 100.000 dolaroj, kontentas pri loĝejoj kaj komfortoj, kiujn angla sinjoro hezitus oferti al siaj servistoj. "
La severaj arkitekturaj gustoj de la angloj ne povis kapti la mirindaĵon de meksika kolonia arto: "Ni rajdis al (Santa María) Regla kaj eniris la famkonatan Bienon de Arĝento, kiu laŭdire kostis £ 500,000. Ĝi nun estas grandega ruino, plena de monstraj masonaĵaj arkoj, kiuj ŝajnas esti konstruitaj por subteni la mondon; kaj mi kredas, ke duono de la grandega sumo estis elspezita por tio; nenio povas forpreni tiun dezertan aeron, kiu donis al la bieno la aspekton de disfalinta fortikaĵo. Ĝi kuŝas en la profundo de kruta interkrutejo, ĉirkaŭita de bazaltaj klifoj de tiel unuopa beleco, pri kiu tiom multe estis dirita. "
Inter San Luis Potosí kaj Zacatecas li vizitis la Bienon de la Salinoj, kiu “situas en arida ebenaĵo, proksime al kie troviĝas la marĉoj, el kiuj la salo estas ĉerpita en malpura stato. Ĉi tio estas konsumata en grandaj kvantoj en minindustriaj establoj, kie ĝi estas uzata en la fuzia procezo. " Ĉu ĝi ankoraŭ estos produktata hodiaŭ?
POMPOJ EN TAMPICO
Kaj pri salo, li trovis proksime de Tula, Tamps., Salan lagon ĉirkaŭ tri kilometrojn en diametro, ŝajne sen besto. Ĉi tio memorigas min, ke en Tamaulipas estas cenotoj (al Barra del Tordo), sed ĝi ne estas la sola Jukataka scivolemo, kiu superas la limojn de ĉi tiu duoninsulo; valoras ĉi tiun anekdoton, kiun vivis Lyon dum vespermanĝo en Tampico: "Sinjoro stariĝus subite, kun aero de granda entuziasmo, skuante sian manon super sia kapo kun ĝojkrio, kaj poste proklamante 'bombon!' La tuta kompanio leviĝis por subteni lian viglan impulson, dum la glasoj pleniĝis kaj silentis; poste, la panrostilo serioze elprenis el sia poŝo pretan ekzempleron de siaj versoj. "
Ŝajnas al mi, ke antaŭ ol esti maristo kaj ministo, Lyon havis la koron de vojaĝanto. Krom la lokoj postulataj de la naturo de lia laborvojaĝo, li vizitis Ixtlán de los Hervores, Miĉigano. Kaj oni rimarkas, ke la nunaj bolantaj fontoj kaj gejseroj jam havis la saman imponan aspekton dum almenaŭ 160 jaroj; Kiel en Rotorua, Nov-Zelando, indiĝenoj kuiras sian manĝon en hipertermaj fontoj. Ĝi raportas aliajn SPAojn ("sano por akvo", en la latina): ĉe la Bieno de la Enkarnado, proksime de Villanueya, Zac., Kaj ĉe la Bieno de Tepetistaque, "kvin ligojn oriente" de la antaŭa. En Michoacán li vizitis la fonton de la rivero Zipimeo kaj ĝian "belan akvofalon, inter rokoj kaj arboj.
METALOJ KAJ PETROLEO
En Hidalgo li estis en Piedras Cargadas ("unu el la plej mirindaj lokoj en rokaj pejzaĝoj, kiujn mi iam ajn vidis") kaj li supreniris al la montetoj Pelados kaj Las Navajas. “Obsidiano troviĝas abunde tra la montetoj kaj ebenaĵoj, kiuj ĉirkaŭas nin; la vejno kaj la putoj faritaj de la indianoj estas supre. Mi ne scias, ĉu la elfosadoj estis profundaj, sed nuntempe ili estas preskaŭ kovritaj, kaj nur se ili estas sufiĉe ĉizitaj, ili montras sian originalan formon, kiu estas cirkla.
La kupraj minoj en Somalhuacán ŝajnas tre interesaj de Perote: "La kupro estis ĉerpita nur el truoj aŭ malgrandaj frontaj kavernoj de malpezaj klifoj, kaj ĝi estas tiel abunda, ke la loko povus juste esti nomata" virga grundo ". Plej multaj el ĉi tiuj rokoj estas riĉaj je metaloj; kaj la malgrandaj elfosadoj faritaj de tiuj, kiuj serĉis oron, kaj la pli grandaj aperturoj por eltiro de kupro, vidiĝas de sube kiel aglaj nestoj en la krutaj klifoj supre.
Lia priskribo de la "nigra oro" de la estuaro Chila ankaŭ tre interesas: "Estas granda lago, kie oleo estas kolektita kaj transportata en grandaj kvantoj al Tampico. Ĉi tie ĝi nomiĝas gudro, kaj laŭdire bobelas de la fundo de la lago, kaj flosas multnombre sur la surfaco. Tiu, kiun mi plurfoje observis, estis malmola kaj bonaspekta, kaj estis uzata kiel verniso aŭ por kovri la fundon de kanuoj. " Ankaŭ tre interesas, kvankam pro aliaj kialoj, la maniero fari mezcal en San Luis Potosí: "Ĝi estas la fajra alkoholaĵo distilita de la koro de la maguey, de kiu la folioj estas tranĉitaj al la bazo de siaj radikoj kaj tiam dispremi bone kaj boli; Ĝi tiam estas metita en grandegajn ledajn botojn pendantajn de kvar grandaj palisoj, kie ili rajtas fermenti, aldonante ilin kun pulko kaj la branĉoj de arbusto nomata "yerba timba" por helpi fermentadon. Ĉi tiuj ledaj botoj enhavas ĉirkaŭ du barelojn ĉiu. Kiam la alkoholaĵo estas sufiĉe preparita, ĝi estas malplenigita de la botoj en la alambikon aŭ senmovan, kiu estas ene de grandega ujo da bastonoj kaj ringoj, kiel tre granda barelo, de kiu la distilita alkoholaĵo fluas tra kanalo farita el folio. de maguey. Ĉi tiu barelo estas super subtera fajro, kaj la malvarmiga akvo estas deponita en granda kupra vazo, kiu estas enmetita supre de la barelo kaj movita al gusto. La mezcal estas tiam konservita en tutaj bovaj feloj, el kiuj ni vidis tre plenan ĉambron, kaj ĝia aspekto estis tiu de kelkaj brutoj pendantaj de la poplitoj, sen kruroj, kapo aŭ haroj. Mezcal estas sendita al la merkato per kaprofeloj. "
BILDOJ PERDITE ĈIAM
Kvankam mi volus fini lasante ĉi tiun "guston en mia buŝo", por eviti suspektojn, mi preferas fari ĝin per du mankantaj poŝtmarkoj, bedaŭrinde, por ĉiam; de Lerma, bukola: "Ĝi estas ĉirkaŭita de vasta marĉo transirita de bonaj levitaj vojoj; kaj de ĉi tie naskiĝas Rio Grande ... La akvoflakoj estas ĉi tie kun bela travidebleco, kaj la altaj kanoj, kiuj plenigas la marĉon, estas la distra loko de granda vario de akvaj birdoj, inter kiuj mi povus kalkuli en tre malgranda spaco tridek unu. naŭ blankaj ardeoj. "
Kaj alia, tre malproksima, de Meksikurbo: "Ĝia vigla blankeco kaj manko de fumo, la amplekso de ĝiaj preĝejoj kaj la ekstrema reguleco de ĝia strukturo donis al ĝi aspekton neniam viditan en eŭropa urbo, kaj la ili deklaras unikaj, eble senegalaj laŭ stilo.
