Kristnasko estis festita frue. Fray Pedro de Gante rilatas en 1528, nur sep jarojn post la konkero.
Kaj ĝi estas, ke ilia tuta kulto al iliaj dioj kantis kaj dancis antaŭ ili ... kaj ĉar mi vidis ĉi tion kaj ke ĉiuj iliaj kantoj estis dediĉitaj al iliaj dioj, mi komponis tre solenajn metrojn, kiam Dio fariĝis homo por liberigi la homan genlinion kaj kiel li naskiĝis de la Virgulino Maria, restante pura kaj senmakula ... kaj tiam, kiam pasko alproksimiĝis, mi venigis indianojn el la tuta regiono kaj en korto plenplena ĝis eksplodo, ili kutimis kanti la saman nokton de Nativeco: Hodiaŭ la Liberiganto naskiĝis de la mondo.
Ĉi tiu komponaĵo povas esti konsiderata kiel la unua kristnaska kanto en Meksiko. Ĝia origino venas de Hispanio de la 15-a jarcento. Unue ili havis profanan kaj ofte aman karakteron. Dum en Nov-Hispanio ili ĉiam havis religian enhavon kaj estis specife dediĉitaj al Kristnasko. Post "Hodiaŭ la Liberiganto de la Mondo Naskiĝis" estis aliaj aŭtoroj, kaj pastroj kaj laikoj, kiuj komponis tre popularajn kristnaskajn kantojn.
KIO MI ŜATAS, KIU HAVAS ĜIN / ĈAR
JAM VIDEO MIA 'PAGRE' AMIS / ĈI ESTAS VESTITA
DE NIA FLENO / POR Liveri NIN DE
AX-DEVIL / Jen ĉi tiuj indianoj /
PLENA DE SANTA ALEGRÍA / STAND IT WITH
VIA'PAGRO '/ KAJ KUN VIA' MAGRE'MARÍA /.
ANONIMA AUTHTORO, XVI-JARCENTO.
Estis ankaŭ hispanaj poetoj, kies verko estis farita en Meksiko kiel Fernán González de Eslava kaj Pedro Trejo. Ĉi-lasta verkis verajn teologiajn traktatojn, kies enhavon pridubis la Sankta Inkvizicio. Jam en la deksepa jarcento, Sor Juana Inés de la Cruz lasis al ni iujn kristnaskajn kantojn.
En 1541, Fray Toribio de Motolinía verkis siajn monumentojn, kie li rakontis, ke en Tlaxcala por la kristnaskaj festoj, la indiĝenoj ornamis la preĝejojn per floroj kaj herboj, sternis karekson sur la planko, dancigis kaj kantis sian enirejon, kaj ĉiu portis florbukedon. en la mano. En la kortoj brulis fajroj kaj sur la tegmentoj brulis torĉoj, homoj kantis kaj tamburis kaj sonorigis.
Ĉiuj aŭdis meson, tiuj, kiuj ne taŭgis ene de la templo, restis en la atrioj, sed tamen genuis kaj sin krucumis. Por la tago de la Epifanio ili venigis la stelon de malproksime, tirante ŝnuron; Antaŭ la bildo de la Virgulino kaj la Infana Dio ili ofertis kandelojn kaj incenson, kolombojn kaj koturnojn, kiujn ili kolektis por la okazo. Dum la tria jardeko de la 16-a jarcento, Fray Andrés de Olmos komponis la "Aŭton de la Adoro de la Reĝaj Magoj", kiu certe estas la religia dramo, kiun Motolinía recenzas, dirante: kaj kelkajn jarojn ili reprezentis la aŭtomatan oferadon.
Kandelario ankaŭ estis festita. En ĉi tiu festo oni alportis la vaksojn uzatajn en procesioj por beni kaj proponi ilin okaze de malsanoj kaj naturaj katastrofoj.
Tiaj estis la festoj de la Naskiĝo de la Sinjoro dum la fruaj tagoj de kristaniĝo, kiujn Huitzilopochtli jam forgesis. La inteligento de la evangeliistoj uzi indiĝenajn rimedojn por soleni religiajn agojn kiel florojn, oferojn, kantojn, muzikon kaj dancojn, ebligis rapide akcepti la novan religion, kiu estis prezentita kun ritoj, kiuj ili konis la novajn konvertitojn.
En la recenzoj pri Motolinía, ekzistas elementoj, kiuj daŭre datiĝas en meksika Kristnasko: la kantoj, la lumoj kaj eblas, ke la "Aŭto de la Adorado de la Reĝaj Magoj", kio poste estigis la pastorelojn. La ceteraj hodiaŭaj festoj de la fino de la jaro iom post iom enkorpiĝis, ĝis ili havis festojn kun konsiderindaj meksikaj trajtoj.
